Kuchnia - Podróże kulinarne

Każdy ma swojego bzika, mam i ja. Jak wiesz uwielbiam dłubać handmade, uspakaja mnie to. Godzinami mogę przesiedzieć przy narzędziach i czuję się jak w raju. Natomiast nie wiesz jeszcze, że mam też trzecią pasję – pierwszą oczywiście są książki – gotowanie. Niby nic niezwykłego. Wiele osób kocha gotować, doskonale sobie  z tym radzi.

W tym cały szkopuł, że ja nie. Każdy mój eksperyment kulinarny kończy się totalną anihilacją wszystkiego co jadalne w domu. Wiem, że smak to kwestia gustu, oczywiście. Natomiast jeśli wszystkim nie smakuje, a w dodatku wygląda jak coś co miałoby za chwile wstać i na mnie nakrzyczeć, że zbrukałam sztukę kulinarną, no to musi być coś na rzeczy. Totalnie nie umiem łączyć smaków. Kiełbasa z majonezem, pączek z serem żółtym? Czemu nie! Szkoda tylko, że inni ludzie nie doceniają moich starań.

Z przykrością wchodzę w erę książek kucharskich i różnego rodzaju poradników. Dlatego dziś recenzja 2 takich publikacji. Pozycje są ze mną już od roku. Dostałam je na gwiazdkę od rodzonego brata, który jest kucharzem. Czyżby jakaś subtelna aluzja?

Dziś chciałam króciutko o serii wydanej przez Rzeczpospolitą – Kulinarne podróże.

Meksyk i Grecja.

Wszystkie pozycje z tej serii podzielone są na stałe elementy. Takie jak „Palcem po mapie”, „Z historią w tle”, „Na talerzu”, „Wokół stołu” i „Przepisy”.  W każdym tomie serii w danym rozdziale spotkamy podobny typ informacji. Jest to w sumie przydatne ponieważ książki te tworzą małe kompendium wiedzy o danej nacji  oraz jej kulturze gotowania i jedzenia.  

Pozwolę sobie zacząć od Grecji. Czytałam ją jako pierwszą i muszę Ci zdradzić, że ta książka podsunęła mi do głowy jeden oczywisty fakt. Jeśli chcę smacznie gotować musi to być tradycyjna polska kuchnia, z produktów powszechnie dostępnych i hodowanych w Polsce. Nie chodzi o to, że zagraniczne potrawy są bardzo skomplikowane, wcale nie! Chodzi o ingrediencję. Czy zupa pomidorowa będzie tak samo aromatyczna jesienią gdy można na bazarze kupić pyszne polskie pomidory z pola, co zimą gdy kupujemy warzywa strasznie znawozowane? Odpowiedź jest oczywista.

Potrawy serwowane w Greckich knajpkach nigdy nie będą smakowały tak samo, jak te przyrządzone w naszej kuchni. Wszystko to uświadomi mi rozdział „Palcem po mapie”, w którym mam wyszczególnione warunki geograficzne i klimatyczne w kontekście wegetacji warzyw, hodowli ziół. 

Z rozdziału zatytułowanego „Z historią w tle” dowiedziałam się, że mój ukochany chlebek Pita wcale nie jest taki grecki. Do Greków przyszedł z Persji. Nie ma nic lepszego, niż polskie pomidory malinowe z pieczywem Pita! 

Natomiast „Meksyk” jest zaskakujący, do tej pory mogę go godzinami przeglądać. Pięknie zilustrowana książka przykuwająca uwagę. Takimi słowami trzeba opisać tę pozycję. Meksyk to kraina feerii barw, wydawnictwu idealnie udało się oddać ten fakt  w książce. Kuchnia meksykańska jest przez Polaków bardzo płasko postrzegana, chilli, tortilla z nadzieniem, quesedias. Na tym koniec. Przecież Meksyk nie ma nic innego nam do zaproponowania. Nic bardziej mylnego. Kiedy ostatnio jadłeś czekoladę? Wiesz, że najprawdopodobniej nasiona do wyrobu kakao dodanego do niej były przywiezione właśnie z Meksyku? Wiesz jak wygląda owoc kakao? Szczerze powiem, że owoc jak owoc, ale sama nasiona przed obróbką są obrzydliwe, kojarzą mi się z jelitem grubym jakiegoś byka.

O samych przepisach, cóż ja mogę powiedzieć. Nie mój poziom zaawansowania, jeśli chodzi o kuchnie grecką, z meksykańską już się pokusiłam o sprawdzenie. Nie było tragedii.

Postanowiłam, że poradnikom nie będę wystawiała oceny. Natomiast powiem, że książki są bardzo zajmujące, pięknie wydane i przydatne. Co więcej wiem, że teraz są w bardzo przystępnej cenie. Można je kupić po 7 zł. Nie wiem, czy nie skuszę się na inne państwa z tej serii.